มาเล่าให้ฟังมั่ง...
สมัยเด็กยังอยู่บ้านเกิด จังหวัด สส.เป็นนร.ประจำ กินนอนอยู่ที่รร.เลย ตอนนั้นที่รร.ไม่มีทีวีดูต้องไปดูบ้านหลังนึง เค้าถูกลอตเตอรี่ซื้อทีวีเป็นเครื่องแรกในหมู่บ้านที่อยู่ไกล้รร. แต่ๆๆบ้านแกต้องเดินผ่านป่าช้า เวลาไปดูทีวีที่บ้านแก ต้องหาเพื่อนๆไปเป็นกลุ่ม จากลับก็ต้องกลับพร้อมกัน ใครอยากดูต่อก็จำใจต้องยอมกลับด้วย ต่อมาเจ้าของบ้านแกตาย ลูกแกตั้งศพแกไว้ในบ้าน ตั้งแต่นั้นมา ไม่มีใครกล้าไปดูทีวีที่บ้านแกอีกเลย หลังจากนั้นที่รร.ก็ซื้อทีวีมาให้ดู.. คิดถึงตอนนั้นยังตื่นเต้นไม่หาย กับการต้องวิ่งๆๆตอนผ่านป่าช้านี่ละ เอิ้กๆๆ
