7 วันแดนมังกรกับไทยแซท โดย อ.พิสูตร ตันติมาลา

[pisutr]

          7 วันแดนมังกรกับไทยแซท โดย อ.พิสูตร ตันติมาลา

[pisutr]

             
     
           เรียนท่านผอ. Mac. ท่านวิชัย ร.อ.ปรีชา ท่านบรรพตสระบุรี ท่านวันชัย ท่านปลาบางกอกน้อย ท่านบอนด์ระบายน้ำและท่านอื่นๆ

[pisutr]

         ตามที่ผมสัญญาว่า ถ้าไปดูงานประจำปี 2011 ที่เมืองจีนกลับมาจะมาเล่าให้ฟังงานนี้
เป็นแผนดูงานประจำปี 2011 (ปี2010)  ก็ไปดูงาน เอ็กซ์โป และงาน อิเล็กทรอนิกส์ แฟร์

         ส่วนการเดินทางไปครั้งนี้
ไปเพื่อศึกษา ดูงานขบวนการผลิตพัฒนาอุปกรณ์จานรับสัญญาณดาวเทียมและอื่นๆ
เป็นไปตามคำเชิญของผู้ผลิตอุปกรณ์ซึ่งเป็นพันธมิตรทางการค้า
และ ลงนามร่วมกันด้านถ่ายทอดเทคโนโลยี่ งานนี้อาจารย์มนตรี สุขรอบ ประธานกรรมการบริษัท ไทยแซทฯ
ได้กรุณาให้ผมได้มีโอกาสเดินทางไปด้วย ผมจึงได้รู้ ได้เห็น โลกกว้างขึ้น และก็อดไม่ได้ที่จะมาเล่าให้ท่านฟัง
การไปครั้งนี้ยังมีเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างประเทศของบริษัท ไทยแซทฯ ที่เป็นคนจีนเพื่อการเจรจาภาษาจีน
คนไทยเพื่อการเจรจาภาษาอังกฤษรวม 4 คน จะเห็นได้ว่า บ.ไทยแซท ของ อ.มนตรีมีความพร้อมสูงจริงๆ

[pisutr]

   วัตถุประสงค์ 

- ดูงานแสดงสินค้า China Import & Export  Fair ที่นคร กวางโจว
- ศึกษาดูงานขบวนการผลิตอุปกรณ์รับสัญญาณดาวเทียม
- ศึกษาแนวทางการร่วมทุนจัดตั้งโรงงาน ผลิต อุปกรณ์ฯและประกอบ รีซีฟเวอร์ในประเทศ
- ลงนามสัญญาพันธมิตรร่วมค้า
- ลงนามสัญญาถ่ายทอด แลกเปลี่ยนเทคโนโลยี่ และ บุคลากร
- การพัฒนาวิสัยทัศน์ ผู้บริหารและ พักผ่อน

คณะเดินทางประกอบด้วย
1.  อาจารย์ มนตรี.     สุขรอบ.    ประธานกรรมการ ไทยแซท
2.  ผม.    พิสูตร.      ตันติมาลา
3.  Mr.   Coolper  พนักงานฝ่ายต่างประเทศ(ล่ามภาษาอังกฤษ)
4.  Mr.   Shou.     พนักงานฝ่ายต่างประเทศ(ล่ามภาษาจีน)

[pisutr]

         ระยะเวลาตั้งแต่วันที่ 17-23 ตุลาคม 2554 รวม 7 วัน
         สถานที่ เมืองกวางโจว เมืองจูไห่    เมืองเฉินโจว  เมืองหุ้ยโจว
         อัตราแลกเปลี่ยนเงิน ประมาณ 5 บาท ต่อ 1 หยวน
         สภาพอากาศ ช่วงเดือนตุลาคมคล้ายๆประเทศไทย 18-27C*
         ก่อนเดินทาง การไปเมืองจีนครั้งนี้ ไปกันคณะเล็กๆเป็นการส่วนตัวมิได้ใช้บริษัททัวร์ จึงต้องดำเนินการเองทั้งหมดตั้งแต่จองที่พัก จองตั๋วเครื่องบิน ประสานงานผู้ผลิต ทำ passport มีกันอยู่แล้วเพราะเดินทางกันทุกปีvisa  เข้าเมืองจีนต้องขอ  visa  ครับ
         เพิ่มเติมครับ...ก่อนการเดินทางถ้าจะให้พร้อมจริงๆควรจองที่พัก จองตั๋วเครื่องบิน ก่อนการเดินทางอย่างน้อยก่อน 3 เดือน

[pisutr]

      แต่ก็ไม่ยากครับเตรียมรูปขนาด 2 นิ้ว 2 ใบกับเงิน1,000 บาทไปที่สถานทูตจีน ถนนรัชดาภิเษก เลยห้างฟอร์จูนโลตัสแค่ซอยกั้น จอดรถที่ห้างฟอร์จูนแล้วเดินเข้าซอยไปไม่กี่เมตร มองซ้ายมือก็เห็นแล้วคนเยอะๆนั้นแหละครับ ควรไปเช้าๆก่อน 9.00 น. เพื่อป้องกันปัญหาใดๆ เข้าดูในเว็บPrint คำขอ เอกสาร มากรอกก่อนจะเป็นการดี ผมจำไม่ได้เหมือนกันว่ามีกี่ประเทศที่ไม่ต้องใช้ visa เช่น เกาหลีใต้ ฮ่องกง
 
       สำหรับสายการบินท่านเลือกดูเอง มีหลายสายการบินจะถูกจะแพงดูกติกาเงื่อนไขให้ระเอียดว่าราคาที่ตกลงรวมน้ำหนักกระเป๋าด้วยหรือไม่ หนักได้เท่าไร
        เริ่มออกเดินทาง วันนี้ที่ 17 ตุลาคม 2554 เวลา 15.00 ตามเวลากรุงเทพ เป็นฤกษ์สะดวกในการเดินทาง โดยนั่ง taxi  ไปที่สถานีรถไฟฟ้ามักกะสัน  แอร์พอร์ตลิงค์

[pisutr]

      (จะนั่งtaxiไปสนามบินสุวรรณภูมิเลยก็ได้แต่เราอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปนั่งรถไฟฟ้าบ้างครับ) สถานีนี้ใหญ่ตามควรผู้คนน้อยดู โหรงเหรง เรารอรถไฟฟ้าสัก 10 กว่านาทีรถไฟฟ้าก็มาถึง มีผู้โดยสารจากสถานีต้นทางราชเทวีนั่งมาแล้วจึงไม่มีที่นั่ง สำหรับเราต้องยืนครับ(ประตูรถไฟฟ้าปิดแต่ละครั้งเสียงดัง เล่นเอาตกใจนั่งรถไฟฟ้ามาก็หลายที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่ของใหม่จากเยอรมันนะ ดูกระจอกไปเลย หรือว่าช่างปรับตั้งประตูคงปรับอย่าง ชุ้ยๆ)รถไฟฟ้าจะหยุดรับ-ส่งผู้โดยสารตามสถานีต่างๆเพราะขบวนนี้เป็นขบวนท้องถิ่น มิใช่ขบวนด่วน จึงหยุดหลายสถานี ผมมองดูทิวทัศน์ข้างทางในมุมสูงไปเรื่อยๆ

[pisutr]

   ใช้เวลาสัก 30 นาที ถึงปลายทางชั้นใต้ดินสถานีสุวรรณภูมิ เราลากกระเป๋ามาที่โถงสนามบิน ถึงก่อนเวลาเลยต้องนั่งรอ   ไป CHECK IN ที่ช่อง AIR ASIA เข้าช่องทางให้ถูกต้องนะครับ ในประเทศหรือนอกประเทศอย่าไปตามใครเข้า อ่านที่ป้ายเอง เตรียมหนังสือเดินทาง passport ใบจองล่วงหน้า เพื่อรับตั๋วและโหลดกระเป๋าเข้าเครื่อง สายการบินนี้เป็นสายการบินราคาประหยัด  ประหยัดจริงหรือเปล่าอ่านกันต่อไป เริ่มก็เสียตังค์ ค่าโหลดกระเป๋าจ่ายไป. 530.-บาทเรียบร้อยไป (ตอนจองไม่ได้ตกลงไว้ก่อน) 

   เหตุที่ต้องจองสายการบินราคาประหยัดเพราะสายการบบินอื่นเต็มหมดแล้ว

[pisutr]

   

         Check in เรียบร้อยแล้ว  ได้เวลา  อ.มนตรีบอกชักหิวแล้วซิ  ไปรับทานอาหารเย็นกันดีกว่า ร้านเดิมที่เราเคยรับทานอยู่ชั้นล่าง ดีหรู อร่อยคุณภาพ สะอาด ถูกอิ่ม   
         อ้าว! ร้านหายไปไหนหว่า! มันเคยอยู่ตรงนี้แหละ อ้อ!มีป้ายว่ากำลังปรับปรุงปิดไว้ ถ้างั้นไปรับทานร้านนี้แล้วกัน ดี หรู สะอาด อิ่ม อ.มนตรีสั่งข้าวหน้าเป็ดมาทาน ผมทานข้าวผัดอเมริกัน โค๊ก ผลไม้ 155 บาทอิ่มครับ

[pisutr]

      แล้วขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 2 ผมปลีกตัวไปแลกเงินหยวนสักหน่อย อัตราแลกเปลี่ยนวันนี้ 1 หยวนต่อ 5.10 บาท ผมแลกมา 2,000 หยวน ใช้เงินไป10,200 บาท ก่อนท่านจะแลกเงินควรคิดดูว่าจะใช้เงินหยวนเท่าไรแลกเท่านั้น อย่าแลกเผื่อไว้มาก เมื่อแลกคืนจะได้แค่ 4 บาทกว่าขาดทุนนะครับ ถ้าสงสัยว่าผมแลกแค่ 2,000 หยวนเองหรือ   ก็เพื่อใช้จ่ายส่วนตัวซื้อของฝากเล็กๆน้อยๆตามฐานะคนเบี้ยน้อยอย่างผมครับ

       

[pisutr]

        ต่อไปก็เตรียมพาสปอร์ต ตั๋ว บัตรผ่าน ไปที่ช่องตรวจ เข้าแถวยื่นเอกสารให้ ตม.ตรวจ ว่ากันว่าสำหรับคนไทยควรแต่งตัวดีๆ ผู้ชายแต่งตัวให้ดูเรียบร้อยอย่าทุเรศ ผู้หญิงอย่าเว่อร์ จะเป็นการดี ลื่น เร็วผ่านตลอด
และยังมีคำอวยพรไพเราะรื่นหูด้วย เรื่องนี้ถ้าใครไม่เชื่อจะเถียงผมก็แล้วไป ผมจะยกตัวอย่างถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
        มีท่านหนึ่งไปดูงานด้านวิศวกรรมที่ประเทศเกาหลีพร้อมกับผม ขาออกจากประเทศไทยโดน ตม.มองจากหัวจดเท้า สอบถามเสียนานเลย เมื่อเข้าตม.เกาหลีก็นานกว่าใครเช่นกัน เพียงเพราะว่าแต่งตัวเหมือนเจ้าพ่อ เซี่ยงไฮ้ แกคิดว่าไปต่างประเทศต้องแต่งตัวอย่างนั้น อีกตัวอย่างเป็นผู้หญิงบ้าง เธอหมวยขาวสาวสวยผมยาวสลวย แต่งตัวราวกับดารา หอบโอเวอร์โค๊ทขนปุยๆไปด้วย ถึงตม.มองแล้วมองอีกคุยสอบถามนาน เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อถึงตม.เกาหลี เธอถูกเรียกเข้าห้องสอบสวนไม่รู้ ตม. สอบถามอะไรเธอเธอร้องไห้ หัวหน้าทัวร์บอกแบบนี้มีบ่อยเตรียมจะทิ้งเธอเพื่อลูกทัวร์ส่วนใหญ่ ผมไม่เห็นด้วยจึงคัดค้านว่าควรรอเธอคณะเรามีแค่14คนจะทิ้งเธอเชียวหรือ ทุกคนเห็นด้วยตามผม ผมให้เธอแสดงตนว่าเป็นข้าราชการไทยดูสิ!อะไรจะเกิดขึ้น เท่านั้นแหละครับทุกอย่างผ่านตลอด โอ้! พระเจ้า.....ไม่เกิดกับใครคงไม่รู้ ใครอยากจะให้เกิดกับตนเองบ้างล่ะครับ รู้ไหมครับ ตม.สงสัยว่าเธอเข้ามาเพื่อการท่องเที่ยวเท่านั้นหรือ?

[pisutr]

       

         ต่อไปก็ตรวจด้านความปลอดภัย นำกระเป๋า ของติดตัวผ่านเข้าเครื่อง X-RAY แยก iPad NOTEBOOK  ออกจากกระเป๋าด้วย ตรวจผ่านแล้ว ยังมีเวลาอีกมากจากนั้น อ.มนตรีกับผมเดินดูของหรูเป็นอาหารตา อาหารใจ หรือยั่วกิเลศก็สุดแล้วแต่ ร้านค้าปลอดภาษี King Powerที่ตั้งเรียงรายกันดาษดื่นตลอดทางเดิน ของหรูๆทั้งนั้นใครอยากซื้อ กล้อง นาฬิกา บุหรี่ เหล้า น้ำหอม เครื่องสำอาง ละลานตาไปหมด 
ดูแล้วจะถูก-แพงก็ว่ากันไป อ.มนตรีท่านก็ดูนาฬิกา โรเล็กซ์  โอเมก้า จากนั้นไปนั่งรอที่นั่งคอยใกล้ Gate. ดูที่ตั้ว สายการบินอะไร เที่ยวบินที่เท่าไร ออกเมื่อไร ประตูที่เท่าไร ไปดูที่ป้ายตารางด้วย เตรียมตั๋ว พาสปอร์ต ก่อนขึ้นเครื่อง ดูเลขที่นั่งด้วยครับจะได้เนียนๆไม่....

         เที่ยวนี้ออกล่าช้ากว่ากำหนดประกาศเลื่อนเวลากลับไปกลับมาทำให้ผู้โดยสารบางท่านสับสน เครื่องบินลำนี้ไม่ใหญ่นัก โฮสเตสมี 3 ท่าน สจ๊วต 1 ท่าน หล่อสวยทุกท่าน ยิ้มเก่ง พูดเก่ง มารยาทดี อารมณ์ดี ร่าเริง เที่ยวนี้น่าจะเป็นชั้นประหยัดทั้งลำ ความจุราว 3+3=6x30= 180ที่นั่ง ที่นั่งหุ้มหนังสีดำ ที่นั่งยังรู้สึกแคบๆอึดอัดทั้งด้านหน้าด้านข้าง(นั่งนานไม่เกิน 3 ชั่วโมงคงพอได้) พนักพิงหลังปรับเอนได้น้อย ไม่มีจอภาพส่วนบุคคล ไม่มีหูฟัง ไม่มีผ้าห่ม ไม่มีถุงเท้า ไม่มีเกมส์ ไม่มีเครื่องดื่ม ไม่มีอาหาร อยากดื่มน้ำ อยากกินอาหารต้องซื้อครับตามเมนูที่กระเป๋าด้านหน้า เครื่องกระป๋อง 60 บาท อาหาร 100 กว่าบาท มาม่า 70-90 บาท อ.มนตรีท่านหิวหรืออยากลองจึงสั่ง มาม่าลอยฟ้าพร้อมโค๊กมารับทาน อร่อยหรือไม่ ต้องถามอ.มนตรีเองผมขอเพียงน้ำดื่ม
          (ผมไม่เคยใช้บริการสายการบินราคาถูกมาก่อนจึงมีความรู้สึกแปลกๆในทุกเรื่องที่กล่าวครับ)

       
       

[pisutr]

           

        การเดินทาง จากสุวรรณภูมิ ถึง กวางโจว  ราบรื่นดีครับไม่มีพายุ ไม่มีฟ้าผ่า ไม่มีอะไรทำให้ตื่นเต้นเหมือนการเดินทางบางเที่ยว เครื่องบินเริ่มลดระดับความสูงลงเรื่อยๆ มองจากหน้าต่างเห็นนครกวางโจว ไฟสว่างระยิบระยับคลุมพื้นที่ใหญ่โตมาก ผมคิดว่าคงใหญ่กว่ากรุงเทพมหานครแน่ๆ ใช้เวลาเดินทางราว 3 ชั่วโมงเศษ ถึงสนามบินนานาชาติไบ่หยุน (Baiyun International Airport) ของนคร กวางโจว ดูใหญ่โตจะเท่าสุวรรณภูมิของเราหรือไม่ผมไม่ทราบ  เรามาผ่านการตรวจคนเข้าเมืองใช้เวลาไม่นานนัก แล้วรอรับกระเป๋าที่สายพานลำเรียง ข้อสังเกตกระเป๋าเดินทางควรมีจุดเด่นเฉพาะตัวที่สังเกตง่าย เนื่องจากการรอรับกระเป๋าที่เลื่อนมาตามสายพานมีมากหลากตาไปหมดอาจจะจำกันไม่ได้ เราลากกระเป๋ามาเข้าแถวรอรถ taxi ตามคิวครับ นั่ง taxi Volkswagen ผ่านตัวเมืองตลอดเส้นทางเห็นตึกรามบ้านช่องมากมายต่อเนื่องกัน
ผมคิดว่าคงใหญ่กว่ากรุงเทพมหานครของเราแน่ๆ การจราจรไม่ติดขัดใช้เวลาสัก 45 นาที ก็ถึงโรงแรมที่พัก
ทำไมดูมันมืดๆเงียบๆหว่า! อ้อ!นี้หลังเที่ยงคืนแล้ว เวลาเขาเร็วกว่าเราประมาณ 1 ชั่วโมง
(โรงแรมนี้เราจองผ่าน WebSite โรงแรมดีใกล้ๆงานฯเต็มหมดแล้วเพราะเราจองช้า)
         เราCheck In เข้าโรงแรมแล้วนอนพักผ่อนสัก 5 ชั่วโมง พรุ่งนี้ต้องเดินดูงาน

[pisutr]

        วันนี้ 18 ตุลาคม 2554

        ตื่นเช้า มีอาหารเช้าของโรงแรมเป็น นมรสส้ม ขนมปัง ลูกแพร ผมยังไม่กินเก็บใส่กระเป๋ารีบขึ้นรถบัสที่จอดรออยู่หน้าโรงแรมเพื่อรับเราไปงาน CHINA IMPORT and EXPORT FAIR ผมขึ้นรถหาที่นั่งริมหน้าต่างได้ ก็ควักขนมปัง นมออกมากิน (ชาวจีนคนอื่นๆก็ทำเหมือนผม) เป็นเวลาเช้าผู้คนไปทำงาน รถราจึงมากแต่ไม่ติดขัดวิ่งไปได้เรื่อย

         

[pisutr]

        

        ผมนั่งดูสภาพบ้านเมืองไปเรื่อยๆสัก 35 นาทีก็ถึงที่หมายหน้างานฯ โอ้โห! อาคารมันทั้งใหญ่ทั้งยาวจัง! เมื่อลงจากรถต้องเดินต่อไปที่ลงทะเบียนและทำบัตรผ่านเข้างาน ระยะทางสัก5-600เมตรเห็นจะได้ หากท่านเคยมางานนี้แล้วไม่ว่าปีไหนจำเป็นต้องนำบัตรผ่านห้อยคอเดิมมาด้วย มิเช่นนั้น ท่านต้องเสียค่าปรับทำบัตรใหม่เป็นเงิน 200 หยวน(ราว1000บาท)แพงสุดๆจริงๆนะครับขอเตือน

        

[pisutr]

       

       
       
       
       
       
       
       

       จากนั้นเข้าชมงานฯ ควรวางแผนการเดินชมงานให้ดีนะครับพื้นที่มันใหญ่มาก ผมว่าใหญ่กว่าอิมแพคเมืองทองธานีสัก 8 เท่า พบคนไทยที่มางานบ่อยเขา บอกว่าใหญ่กว่าอิมแพค 10 เท่าครับ การเดินวันแรกจะดูด้าน อิเล็กทรอนิกส์  อุปกรณ์รับสัญญาณดาวเทียม กล้อง CCTV เป็นหลักครับ สินค้าต่างๆมีมากมายผู้คนหลายชาติทั้งฝรั่ง แขกอาหรับ อัฟริกา เอเซียมากจริงๆครับ

[pisutr]

         

         

         

         

         

          เดินจนถึงเที่ยงวันก็พักรับทานอาหารกลางวัน เป็นอาหารกล่องใหญ่ มีข้าว กับเนื้อปลา ผัก กล้วยหอม ปริมาณมาก อิ่มแน่
มากจนผมกินไม่หมด แต่จะอร่อยหรือไม่ก็แล้วแต่

         

[pisutr]

           
 
           

           

           

           

           นั่งพักผ่อนคลายสักหน่อยให้มีแรงเดินต่อ ดูกล้อง CCTV ดูจอ TV MONITOR LCD จอ LED และอื่นๆจนเลิกงาน ขากลับนัดหมายที่จอดรถมารับพลาดกัน จึงต้องนั่ง แท็กซี่ กลับโรงแรม แท็กซี่มีไม่พอครับคนรอเป็นพันเป็นหมื่น จะต้องใช้TAXI กี่พันคันจึงจะพอ ผู้จัดก็เก่งแก้เกมส์ด้วยการใช้รถบัสจัดพิเศษมารับออกไปให้พ้นบริเวณงานก่อน รถบัสจอดในย่านธุรกิจเราเห็นคาดว่าน่าจะใกล้โรงแรมจึงลง


             

             

             

             

            แล้วแวะรับทานอาหารที่ร้านก๋วยเตี๋ยวอิสลามของจีนเป็นตึกแถวริมถนน เหมือนบ้านเรา เราสั่งบะหมี่มาทานชามใหญ่มากครับชามเดียวอิ่มเลย  ที่หน้าร้านมีแผงขายเกาหลัดคั่วเหมือน เยาวราช บ้านเรา ผมอยากกิน ถามซื้อสักครึ่งกิโลได้ไหม ไม่ได้ครับเขาขายเป็น"ชั่ง"( 1ชั่งเท่ากับ 6 ขีดครับ) เอาตกลงซื้อเขาใส่ถุงกระดาษสีน้ำตาล1 ชั่งครับ ทุกท่านล้วงกินกันจนหมดคงไม่ต้องบรรยายถึงความอร่อยนะครับ ดูสิครับท่านขณะที่ผมนั่งพิมพ์  iPad เล่าเรื่องนี้อยู่ ที่บ้านคุณพ่อและพี่ชายที่ ต.เขางู จังหวัดราชบุรี เรื่องเล่ามาถึงเรื่อง "เกาลัด" เกาลัดก็มา 
จากหลานสาวผมเอาเกาหลัดพร้อมแกะเปลือกใส่จานมาให้ต่อหน้าเดียวนี้ อะไรมันจะประจวบเหมาะเช่นนี้หนอ"คิดถึงเกาลัด เกาลัดก็มา"ชีวิตนี้ก็มีอะไรแปลกๆ

[pisutr]

             

             

             

              เล่าต่อครับจากนั้นจึงเรียกรถTaxi ไปส่งที่โรงแรมที่พัก ผม และ อ.มนตรี ถือโอกาสก่อนนอนเดินเที่ยวชมเมืองยามค่ำ ผ่านย่านร้านค้าเก่าคล้ายแถวๆนางเลิ้งป้อมปราบบ้านเรา เดินต่ออีกระยะก็ถึงสะพานข้ามแม่น้ำ เห็นแสงไฟหลากสีส่องสาดตัวสะพานดูสีสัน สวยดี ทั้ง 2 ข้างแม่น้ำเป็นทางเดินเท้ากว้าง สัก 6 เมตรพื้นปูด้วยกระเบื้อง มีราวลูกกรงด้านริมแม่น้ำยาวขนานกันไปตกแต่งด้วยต้นไม้ โคมไฟฟ้าเป็นระยะ ดูทิวทัศน์สวยงาม ร่มรื่น ประชาชนคนเมืองพาลูกหลาน. ปูย่า ตายาย ออกมานั่งเล่น เดินเล่นพักผ่อน บ้างก็วิ่งออกกำลังกาย  บ้างขี่จักรยาน ดูดีครับทำให้ผมนึกถึงสังคมแบบครอบครัวที่ผมไม่ค่อยจะเห็นแล้ว ส่วนในแม่น้ำก็มีเรือท่องเที่ยวตกแต่งด้วยไฟสีสวยงามแล่นผ่านไปมา อ.มนตรีถือกล้อง. Nikon คู่ใจไปด้วยก็ได้เก็บภาพมาให้ดูกัน

[pisutr]

               

               

               

               

               ได้เวลาอันควรก็เดินกลับโรงแรม ผ่านร้านค้า ตามสไตล์ผมต้องแวะซื้อ สะเบียง สำรองไว้พวกน้ำ ขนนปังต่างๆหอบมาถุงเบ้อเร่อเลยครับ ถูกมากหมดเงินไปไม่ถึง 100 โอ้! ลืมไปยังไม่ได้คูณด้วย 5 บาท หมดไปเท่าไรหว่า 82¥x5฿=420บาท ทีแรกคิดว่าถูกที่ไหนได้!เดินไปอีกหน่อยเจอร้านถั่วแดงต้มน้ำตาลกินกับปาท่องโก๋จึงซื้อมากินซะ 1 ชุด
รสชาติดีกลมกล่อมไม่หวานเกินไปปาท่องโก๋เหนียวมาก เอาล่ะ เดินกลับโรงแรม อ.มนตรี  ชักหิว จึงสั่งมาม่าของโรงแรมมากินก่อนนอน