7 วันแดนมังกรกับไทยแซท โดย อ.พิสูตร ตันติมาลา

[pisutr]

              วันนี้ 19 ตุลาคม 2554

              วันที่สองของงานก็เช่นเดียวกับวันแรกวันนี้ไปดูอุปกรณ์ รีซีฟเวอร์เกาหลีบ้าง ดูจอภาพเครื่องจักรการผลิตยานพาหนะ ของมากมายหลากหลายจริงๆคิดอะไรมีทั้งหมด ถ้าเดินไหวนะครับ ผมไปบูธที่ผลิตจำหน่ายแทบเลตพีซีจึงขอซื้อมาเป็นตัวอย่าง 3รุ่น 3 เครื่องเพื่อเป็นตัวอย่างมาทดลอง เดินจนเลยเที่ยงแล้วไปรับทานอาหารกลางวันคนแน่นมากเข้าแถวรอพักใหญ่ อาหารก็เปลี่ยนกันไป ไม่ปลา ก็หมูไม่หมู ก็ไก่เลือกดูตามเมนูดูรูปพร้อมราคา เมื่ออิ่มแล้วเดินกันต่อ ดูด้านเครื่องจักรการผลิต เครื่องจักรต่างๆมีมากมายหลายชนิด หลายขนาดครับตัวนี้ Generatorว่าตัวใหญ่แล้วเดินต่อไปเจอตัวใหญ่กว่านี้อีก วันนี้เป็นงานแสดงสินค้าวันสุดท้ายเรากลับเร็วสักหน่อยเพื่อหนีคน ทดลองนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินของจีน มาลงที่สถานีก่อนถึงโรงแรมเพื่อเดินดูร้านค้าตึกรามบ้านช่องอีกด้านหนึ่งจนถึงโรงแรม เราพักผ่อนจากการเดินสัก 2 ชั่วโมง ก็หายเมื่อยได้เหมือนกัน ยามค่ำคู่ค้าชาวจีนนำรถรับรองเลคซัสมารับไปทานอาหารใน ภัตตาคาร สุดหรูของเมือง

[pisutr]

           รถยนต์หรูๆชื่อดังเป็นที่รู้จักจอดเต็มลานแสดงว่าคนจีนคล้ายคนไทยในเรื่องรถเหมือนกัน ภัตตาคาร นี้อาหารพิเศษสุดสำหรับผู้มีฐานะคนจีนอาหารจีน โต๊ะใหญ่เสริฟกันตลอดอร่อยมากครับ งานเลี้ยงก็มี เลิกลา ผมมองเห็นบิลค่าอาหารมื้อนี้หมดเงินไป 4000¥ต่อ8 ท่านไม่แพงนะครับ อ้อลืมไป!ต้องคูณด้วย 5 เป็นเงินบาทไทยก็ 20,000.-บาท แพงไหมครับ จากนั้นยังพอมีเวลาสัก 3 ชั่วโมง  ไปเดินช้อปปิ้งที่ถนนคนเดิน ย่านถนนปักกิ่ง ถนนนี้บ้างก็เรียกว่า" ถนน1000ปี" ฟังดูเหมือนย่านโบราณใช่ไหมครับ แต่จริงๆแล้วเป็นอย่างนี้ ถนนปักกิ่งนี้เป็นถนนโบราณจริงๆ ได้มีการสร้างถนนซ้อนทับกันเป็นชั้นๆ หลายยุคหลายสมัยนับเป็น 1000 ปีมาแล้ว เขาขุดเปิดให้ดูแล้วปิดกระจกใสให้มองเห็นถนนเดิมเป็นชั้นๆของแต่ละยุคแต่ละสมัยลงไป
พร้อมป้ายข้อความบรรยายรายละเอียดความเป็นมาของถนนเป็นภาษาอังกฤษให้อ่านกัน

[pisutr]

           ส่วนอาคารทั้งสองฝั่งเป็นร้านค้าแฟชั่นสมัยใหม่ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย หมวก  กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา แว่นตา โทรศัพท์แทบเล็ตพีซี ของเล่นและอื่นๆเป็นสินค้าแบรนดังก็มาก แบรนจีนก็แยะ คนหนุ่มคนสาวเดินกันเต็มไปหมด ทั้งคนจีนและต่างชาติ ข้าวของราคาแพงหรือไม่ผมไม่รู้ อ.มนตรีท่านซื้อเฮลีคอปเตอร์มาลำหนึ่งยาวสักครึ่งวาเห็นจะได้ ส่วนผมไปดู" จีนต้มแขก " เรื่องiPad แล้วเดินดูของสวยๆงามๆทั้งคนทั้งของสองฝากทาง

           มีเรื่องแปลก สําหรับ ผม เรื่องคนขอทาน ผมยังนึกอยู่ว่าที่เมืองจีนมีขอทานหรือไม่ ตอบว่ามีครับ ที่ผมเห็นเป็นเด็กสาวอายุสัก 17-18หน้าตาดีแต่งตัวสะอาดตัวเหม็นหรือเปล่า
ไม่ทราบได้เพราะไม่ได้ดม ไม่เหมือนขอทานตามที่ผมจินตนาการเลย เขาเดินเข้ามาขอเงินเพื่อไปกินอาหาร ผมก็ใสซื่อคิดว่าเด็กมัน ตกรถ หรือกระเป๋าตังค์หายสงสารเด็กมันนะครับคิดว่าจะให้เท่าไร ทันใดนั้นล่ามชาวจีนของผมเข้ามาขวางแล้วพูดว่า "อาจารย์พิสูตรอย่าไปให้ นั่นนะขอทาน" อาจารย์พิสูตรไม่รู้หรือไงว่าเป็นขอทาน?ขอทานจีนพูดภาษาอังกฤษได้ด้วย!
"ผมทำท่า งงๆ แล้วพูดอยู่ในใจ"เออกูไม่รู้สิว่าขอทานจีนเป็นอย่างนี้"เราเดินต่อไปจนสุดถนนแล้วเดินกลับใช้เวลาไป 2 ชั่วโมงถึงเวลาต้องกลับโรงแรมเพื่อพักผ่อน และเก็บของพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปเมือง  Zhu Hai  อีก

[pisutr]

           วันนี้ 20 ตุลาคม 2554

           ตื่นเช้ามาวันนี้ไม่มีอาหารเช้าเราออกเดินทางไปยังสถานีรถไฟ กวางโจวด้านใต้  (Guang Zhou South)  ด้วยรถ taxiใช้เวลาเดินทางนาน 40.นาทีก็ถึงสถานีรถไฟนครกวางโจวด้านใต้ แสดงว่านครกวางโจว  มีสถานีรถไฟหลายแห่งเป็นแน่ ผมลืมเล่าให้ฟังอีกอย่างในมหานครกวางโจวนี้ ไม่มีจักรยานยนต์หรือมอเตอร์ไซด์นะ แปลกไหมครับ ไม่มีจริงๆ มีแต่จักรยาน กับจักรยานไฟฟ้า คือเขาห้ามมอเตอร์ไซด์เข้ามาใช้ในเขตเมืองครับ  เราลงรถมองสถานีจากด้านหน้ามันใหญ่โตอะไรเช่นนี้

[pisutr]

            เดินเข้าไปเห็นแล้วทั้งกว้างทั้งใหญ่   หากนึกภาพเปรียบเทียบกับ สถานีรถไฟหัวลำโพงของเราดูเป็นเด็กๆไปเลย มันใหญ่โตจริงๆครับ   โถงกลางกว้างยาวกว่าสนามฟุตบอลเป็นแน่ครับ โครงสร้างอาคารทันสมัยชั้นล่างเป็นคอนกรีตเสรีมเหล็กรูปตัว Y โครงหลังคาเป็นโครงเหล็กทันสมัย พื้นเป็นหินแกรนิตดำเป็นเงาดูหรูหรา หาที่นั่งพักคอยสักที่ไม่มีนะครับ ไม่มีแม้แต่ที่เดียว ซุ้มติดต่อประชาสัมพันธ์ตั้งเด่นเป็นสง่า แต่ไม่มีพนักงานสักคนเดียว

[pisutr]

         ผู้คนที่นี่ คนเมืองกับบ้านนอกผสมปนเปกันเหมือนที่หัวลำโพงนั้นแหละ ไปซื้อตั๋วที่ตู้ขายตั๋วอัตโนมัติมีเป็น 10 ตู้แต่ไม่เปิดใช้ขาย สำหรับขบวนนี้เปิดขายแค่ 2 ตู้เท่านั้น ผู้คนเข้าแถวกันยาวเยียด แล้วเมื่อไรจะได้ตั๋วเนี้ย!ผมดูแล้วสงสัยทำไมกว่าจะได้ตั๋วแต่ละคนจึงช้าเหลือเกิน อ้อ! ชาวจีนใช้ตู้ขายตั๋วกันไม่เป็น กดปุ่มกันไม่ถูกนี่เอง คงเป็นสิ่งใหม่ของคนจีนเป็นแน่ คืออย่างนี้การซื้อตั๋วสำหรับคนจีนต้องแสดง ID Cart(บัตรประชาชน)หากเป็นคนต่างชาติ ต้องแสดงหนังสือเดินทางด้วย (PASSPORT) เช่นนี้กะมังเขาจึงควบคุมการเคลื่อนย้ายประชากรได้


         ขณะนี้ราว 9.00น เห็นพนักงานแต่งตัวสวยเหมือนแอร์โฮสเตสเดินกันมาเป็นแถวเรียง 1 กัน10 คนเหมือนแถวทหารเดินผ่านไป นั้นแหละครับพนักงานขายตั๋วภาพที่.... สักครู่มีเสียงประกาศให้ไปซื้อตั๋วในช่องขายที่ ประตู3 เพิ่มเติม เป็นการขายโดยพนักงาน ขายได้รวดเร็วกว่าเครื่องเสียอีกครับ เราซื้อตั๋วไปเมือง จูไห่ (Zhu Hai) ราคา 36 ¥เป็นเงินไทย 180฿เมื่อได้รับตั๋วแล้วขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ช้ัน 2 สูงมากทอดเดียวสัก 11 เมตรเลยครับ. ไปผ่านการตรวจกระเป๋า  เหมือนขึ้นเครื่องบินนั้นแหละครับ ผ่านแล้วไปนั่งพักคอย ทีนี่มีที่นั่งพักคอยเหมือนสนามบินนั้นเลย  แล้วดูตั๋ว รถอะไร ไปไหน ออกประตูไหน ขบวนที่เท่าไร ตู้ที่เท่าไร เลขที่นั่งที่เท่าไร

[pisutr]

               แล้วคอยเงยหน้าดูป้ายตารางเดินรถเป็นป้าย LED ขนาดใหญ่เป็นแบบดิจิตอล เมื่อถึงเวลาเข้าCheke In ผู้โดยสารเบียดเสียดกันมากแม้จะเข้าแถว ผมยังไม่ได้บอกรถที่จะไปนี้เป็นรถไฟฟ้าระหว่างเมือง รูปร่างคล้ายรถไฟฟ้าBTSบ้านเราเมื่อขึ้นแล้วเลือกที่นั่งตามเลขที่ในตั๋ววางกระเป๋าที่ชั้นเหนือ ศีรษะ สักพัก มีโฮสเตสสาวจีนสวยเดินมาดูความเรียบร้อย ชั้นวางห้องน้ำ รถไฟฟ้ามีป้ายตัววิ่งดิจิตอล บอกสถานีข้างหน้า บอกความเร็ว ผมดูความเร็วสูงสุด 198 Km/h นี่นะรถไฟฟ้าความเร็วไม่สูง ถ้ารถไฟฟ้าความเร็วสูง จะสูงเท่าไรและถ้าเป็นรถไฟฟ้าแม่เหล็ก(แมคเลฟ)ความเร็วสูงสุด จะเท่าไรหนอ ?พรุ่งนี้คงรู้กัน อ.มนตรีท่านหยิบกล้องมาถ่ายภาพ ผมนั่งชมทิวทัศน์ข้างทางพร้อมพูดคุยแลกเปลี่ยนทัศนะแนวคิดกับท่านประธาน(อ.มนตรี) ตลอดทางสภาพบ้านเมืองจีนก็เหมือนบ้านนอก มีไร่นา มีแหล่งน้ำ หนองบึงเลี้ยงเป็ดผ่านภูเขามีการปลูกต้นไม้ไม่รู้ว่าเป็นต้นยางหรือไม่ ตามหมู่บ้านที่รถไฟฟ้าผ่านมีบ้านเรือนเก่าๆชั้นเดียวก่ออิฐโชว์แนวไม่ฉาบปูนเหมือนในหนังจีนโบราณ มีอาคารสร้างใหม่ไม่ทันสมัยแทรกขึ้นเป็นระยะๆ ด้วยเวลา........ก็มาถึงสถานี.......

[pisutr]

         พันธมิตรคู่ค้านำรถมารับเวลาก็ใกล้เที่ยงพอดี  เขาเลยพาเราไปรับทานอาหารกันก่อน  ร้านอาหารอยู่กลางเมืองอาหารสุดหรูของเมืองนี้อร่อย อากาศที่นี่ใกล้เคียงกับบ้านเรา จากนั้นรถรับรอง BMW ไปที่โรงงานซึ่งเป็นโรงงานไม่ใหญ่นัก เข้าดูกิจการสายการผลิต หาหรือเรื่องการพัฒนาอุปกรณ์ การร่วมลงทุน การแลกเปลี่ยนพนักงานใช้เวลาราว 2 ชั่วโมง จากนั้นจึงไปดูโรงงานผลิตอีกแห่งหนึ่ง













             เป็นโรงงานขนาดใหญ่มากผลิตอุปกรณ์รับสัญญาณดาวเทียมหลากหลายชนิด โรงงานด้าน อิเล็กทรอนิกส์ ในจีนจะเป็นตึกขนาดใหญ่ สูง 4-5 ชั้น

[pisutr]

                หากเป็นเมืองไทยคำว่าโรงงาน จะหมายถึงโรงงานชั้นเดียวใช่ไหมครับ ชมโรงงานสายพานการผลิต การทดสอบ การวิจัยพัฒนา แลกเปลี่ยนความรู้กันจนวิศวกรอาวุโสกล่าวชม อาจารย์มนตรีว่าเป็นผู้บริหารที่มีความรู้ด้านอิเล็กทรอนิกส์และมีความคิดแก้ไขดัดแปลงเป็นเยี่ยม การดูงานวันนี้เราเดินทั่วโรงงานมากสัก 3-4 กิโลเมตร วิศวกรฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์กล่าวกับเราว่าคณะเรามีความตั้งใจ สนใจ ละเอียดลออ ซักถาม แลกเปลี่ยนความรู้เสนอแนะ ในการเยี่ยมชมครั้งนี้เขาจะนำข้อเสนอแนะ  ไปปรับปรุงและทำต้นแบบตัวอย่างส่งให้ ไทยแซทต่อไป 

ส่วนภายในโรงงานเป็นอย่างไรคงต้องแยกออกนำเสนอต่างหากนะครับ

[pisutr]

            ขณะนี้เวลา 18 นาฬิกา ได้เวลาหิว ทางฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ได้จัดเตรียม  รถรับรองมารอเพื่อรับไปทานอาหารที่ภัตตาคารกลางน้ำมองไกลๆเหมือนราชวังกลางน้ำในหนังจีนเลย เมื่อจอดรถแล้วเราเลือกที่จะเดินไปตามสะพานทอดยาวไปสู่ราชวังกลางน้ำ ห้องรับทานอาหารอยู่ชั้น 2 อ.มนตรีหยิบกล้อง Nikon เดินไปที่ระเบียงพระราชวัง กดชัตเตอร์ เก็บบรรยากาศแสงสีโดยรอบที่เป็นทะเลปากอ่าวจูไห่

           แล้วจึงเข้ามา อาหารเป็นอาหารระดับฮ่องเต้ มาเสริฟ เป็นระยะตลอดเวลา รับทานกันแล้วเสร็จไม่ต้องบรรยายสรรพคุณความอร่อยแล้วครับดูที่ภาพ





           นี่เป็นอาหารเพียงบางส่วนเท่านั้นครับที่พลาดไม่ได้  เบียร์ในแต่ละเมืองครับ

[pisutr]

             ขากลับแวะถ่ายภาพ สัญลักษณ์ เมืองจูไห่ เพราะเขาเห็นว่าท่านอ.มนตรี ชอบถ่ายภาพ   สัญลักษณ์นี้ตั้งอยู่ในอ่าวซึ่งมีสะพานถอดยาวไปถึง  ขณะเดินทางกลับ  ได้รับคำแนะนำว่าเพื่อสุขภาพทางคณะควรไปนวดคลายกล้ามเนื้อเพื่อการทำงานต่อในวันรุ่งขึ้น เราปฏิเสธขอว่าจะกลับไปพักผ่อน คำแนะนำตามธรรมเนียมการปฏิเสธจะเป็นการไม่ให้เกรียติเจ้าภาพ  เราจึงจำเป็นต้องตกลง การนวดแบบแผนจีนโบราณ ประดุจดังขุนศึกที่ออกศึกแล้วกลับเข้าค่ายจะมีสาวสวยนางในมาบีบนวดผ่อนคลายให้ขุนศึกเช่นนั้นเลย บรรยากาศภายใน เป็นห้องส่วนตัวเฉพาะคณะเรา ไม่มีภาพ ไม่มีรายละเอียด  เหตุการณ์เป็นเช่นไรผมไม่ขอบรรยาย เพื่อความมั่นคงในชีวิต คงต้องลืมทุกสิ่งทุกอย่างทิ้งไว้ที่นั้นพร้อมความเมื่อยล้า

[pisutr]

       




        วันนี้ที่ 21 ตุลาคม 2554

        นั่งรถไฟระหว่างเมืองกลับจากจูไห่  ย้อนกลับไปที่สถานีรถไฟ เดิม Guang  (Zhou South) ที่นี่มีพนักงานฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์อีกบริษัทมารอรับเพื่อพาเดินทางต่อ  การซื้อตั๋วเมือง เฉินโจว (ChenZhou)  มณฑลเหอหนาน  ก็ทำเช่นเดิมครับแต่รถไฟวันนี้เป็นรถไฟความเร็วสูง ค่าโดยสาร 175¥ เป็นเงินไทย 875฿ ที่ตั๋วผมอ่านดูบอกรายละเอียดเช่น ปี เดือน วัน เวลา รถออกจาก>ไป ขบวนที่ ตู้ที่ ที่นั่งที่ ราคา เรารอนานสักหน่อยเพราะเที่ยวแรกเต็มไปก่อนแล้ว เที่ยวนี้ก็เกือบเต็ม เราขึ้นรถเลือกที่นั่งตามตั๋ว ได้ที่นั่งไม่ติดหน้าต่างรถไฟความเร็วสูงนี้หัวรถไม่เหมือนหัวกระสุนที่ล้าสมัยไปแล้วนะครับ แต่รุ่นนี้เหมือนหัวเป็ดมากกว่า รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวนุ่มนวลมากมีเสียงดัง หวีดเบาๆสักระยะหนึ่งความเร็วขึ้นกว่า240Km/hแล้วลดลงจึงคิดว่าเป็นความเร็วสูงสุดเท่านี้ แต่อีกชั่วอึดใจก็เร่งความเร็วใหม่ทีนี้แหละ 248,268,288 แล้วสูงสุดอยู่ที 308 Km/h เร็วมากนะเป็นครั้งแรกที่ผมนั่งรถไฟความเร็วสูงเกิน 300 จะลดลงมาเป็น 288บ้าง

[pisutr]

            ผู้รู้เล่าให้ฟังว่าเมื่อ 2 เดือนที่แล้วรถไฟนี้วิ่งอยู่ที่ความเร็ว 345 Km/h แต่เกิดอุบัติเหตุไปชนท้ายขบวนรถที่จอด คนตายไปหลายคนทำให้รัฐบาลจีนต้องทบทวนเรื่องความเร็วกันใหม่ สักพักจะมีพนักงานนำน้ำดื่ม นม น้ำผลไม้ขนมต่างๆ อาหาร บะหมี่มาขาย อ.มนตรี ท่านสั่งมารับทานลักษณะคล้ายหมี่ซั้วบ้านเราพร้อมด้วย โค๊ก หนึ่งกระป๋อง "บะหมี่ความเร็วสูง"อร่อยหรือไม่ต้องถาม อ.มนตรีครับ ผมบอกได้เพียงโฮสเตส นะ สวย หมวย ขาว น่ากินครับ

[pisutr]

            ภูมิประเทศทั่วๆไปจะเป็นภูเขาตลอดระยะทางจึงมีสะพานหรือทางยกระดับลอยฟ้าเชื่อมอุโมงค์ กว่า30แห่ง   เรียกว่าเจาะอุโมงค์เป็นว่าเล่นเลย มีเรื่องเล่าเมื่อประมาณปี 2540 ผมรับราชการอยู่สำนักการระบายน้ำ กรุงเทพมหานครทำหน้าที่ควบคุมงานก่อสร้างอุโมงค์ระบาย นํ้า     ได้ทราบว่าประเทศจีนต้องเตรียมการใหญ่แน่. จีนเปิดรับบริษัทต่างชาติเข้ามารับเหมาก่อสร้างอุโมงค์ในประเทศจีน แล้ววิศวกรจีนเก็บเกี่ยวความรู้ทาง เทคโนโลยี่ ด้านขุดเจาะอุโมงค์จากทุกประเทศ ทั้ง อเมริกา ยุโรป ญี่ปุ่นเข้ามาทำงานจริงในประเทศจีน จากนั้นอีก 2 ปีจีนตั้งบริษัทก่อสร้างขุดเจาะเองครับ โดยผสมผสานดัดแปลงปรับปรุงเทคโนโลยี่ที่ได้เรียนรู้จากของจริงรู้จุดอ่อนจุดแข็งของเทคโนโลยี่แต่ละประเทศ นี่แหละครับจีน

[pisutr]

                 จากรถไฟ  GuangZhou  South   ถึง   ChenZhou  West ด้วยรถไฟความเร็วสูงใช้เวลาไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็มาถึง เราลากกระเป๋ามารอ รถรับรองที่จอดรอคันไหนหว่า! อ้อผู้มารับเข้ามาทักทายแนะนำตัว ขนกระเป๋าขึ้นรถเวลาเที่ยงรับทานอาหารกลางวัน ที่ภัตตาคารจีน อาหารจีนแต่ละท้องที่รสชาติจะแตกต่างกันไปใครว่าอาหารจีนไม่เผ็ด ต้องสั่งไก่ผัดพริกครับเขาทำโดยการใช้พริกตากแห้งหลายพันธุ์หั่นเป็นท่อนผัดกับเนื้อไก่ใส่ซีอิ๊วขาวรสเค็มๆเผ็ด แต่เผ็ดนี่คุณเอ๋ยสุดที่จะบอกมองดูในชามเห็นพริกสัก 80%เห็นจะได้ที่เหลือเป็นเนื้อไก่ 20%   อ.มนตรี ลองสั่งเบียร์ของที่เมืองนี่มาทดลองความแตกต่างของรสชาติ เป็นอย่างไรผมก็ไม่รู้อีกนั้นแหละ  อ้อลืม ? ทุกที่ที่รับทานอาหาร  อ.มนตรีท่านสั่งเบียร์มาลองเพื่อเปรียบเทียบรสชาติใครอยากรู้ต้องถามท่านเองนะครับ  ผมรับทานอิ่มก่อนใครจึงปลีกตัวออกมาเดินดูบ้านเรือนแถวนั้นพบว่าเป็น ตึกแถวเรียงต่อกัน ตั้งอยู่บนเนินเขาเตี้ยๆทิวทัศน์ดูสวยดีสภาพอากาศเวลาเที่ยงวันราว 20 องศาเห็นจะได้

[pisutr]

                 คณะเราเดินทางต่อไปยังโรงงาน ...ที่ตั้งอยู่ในเขตอุสาหกรรมมีพื้นที่อาเขตโรงงานใหญ่กว้างขว้างมากมีทั้งชั้นเดียวและ 4 ชั้น มีหอพักพนักงาน คณะเราเข้าเยี่ยมชมเป็นขั้นตอนตามขบวนการผลิตตั้งแต่งานหล่ออลูมิเนียมจนถึงการประกอบ สุดท้ายคือการทดสอบที่นี่ทดสอบ 100% หรือทดสอบทุกตัวนั้นเอง ดูห้องเก็บสินค้าจึงทราบว่าโรงงานนี้ทำ. OEM ให้ brand ดังใน ยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น  และ รวมถึงไทยแซทของเราด้วย  โรงงานนี้เขาผลิตสินค้าหลายตัว เช่น จานดาวเทียม LNB  เครื่องรับจานดาวเทียม  อุปกรณ์เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี่ มากมาย  บริษัทนี้เป็นบริษัท มหาชนของประเทศนี้















               จากนั้นเรามาห้องแล็บ ทำหน้าที่ทดสอบ วิจัย พัฒนา อ.มนตรีสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับวิศวกรใหญ่และวิศวกรอาวุโสฝ่ายพัฒนา จนได้รับกล่าวชมและยินดีที่มีผู้บริหารบริษัทฯมีวิสัยทัศน์ร่วมแลกเปลี่ยนความรู้ในครั้งนี้จากนั้นไปฟังการบรรยายสรุปจากผู้บริหารและทีมวิศวกรแล้วกล่าวอำลา ผจก.ฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์พาเราเข้าพักในโรงแรมที่ดีหรูที่สุดอยู่ในย่าน จัตุรัส ใจกลางเมือง เข้า Chek In เราขอนอนพักสัก 1 ชั่วโมง

[pisutr]

                   แล้วลงมารับทานอาหารที่ห้องหารที่จัดเป็นห้องพิเศษเฉพาะกลุ่ม  ได้พูดคุยแลกเปลี่ยน  และ สอบถามถึงเหตุ การน้ำท่วมบ้านเราและอื่นๆ  ทานอาหารเสร็จ  ก็ได้รับคำแนะจากผู้จัดการฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ให้คำแนะนำว่าวันนี้ทางคณะเดินมากกว่า คณะใดๆที่เยี่ยมชม พร้อมตัวเขาเองก็เมื่อย เพื่อสุขภาพควรไปเข้าคอร์ทนวดตามแบบแผนจีนโบราณกรณีเช่นนี้หากเราปฏิเสธจะถือว่าเป็นการหลู่เกรียติเจ้าบ้าน  ผิดธรรมเนียม  เรื่องนี้เรารู้แล้ว จึงไม่ ปฏิเสธ ส่วนเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร ต่างจากเมืองไทยอย่างไร ต้องสอบถามเป็นการส่วนตัวสำหรับผมได้สัญญากับหัวหน้าคณะไว้แล้วจะไม่ปริปากบอกใคร มิเช่นนั้นผมอาจถูกปลดจากหน้าที่ ในฐานความผิด เปิดเผยความลับของ.......ในที่สาธารณะ

[pisutr]

           วันนี้ที่ 22 ตุลาคม 2554

           ตื่นมาเช้านี้รับทานอาหารเช้าที่ชั้นสองของโรงแรมแบบจีน แบบสากล และชากาแฟขนมปังผมลองทานมันทุกแบบเลย  แล้วเดินทางกลับด้วยรถไฟความเร็วสูงจากสถานี เฉินโจว กลับ กวางโจว  ที่นั้นมีเจ้าหน้าที่ของอีกโรงงาน มารอรับเป็นรถ Benz หรู 5ประตู  จากนั้นเดินทางไปยังเมือง หุ้ยโจว เมืองนี้อยู่ใกล้กับเมืองจูไห่  แต่ไม่มีรถไฟระหว่างเมือง..ที่นี่เป็นที่ตั้งของโรงงานผลิตอุปกรณ์ประเภท  LNB โดยเฉพาะ  ระยะทางประมาณ 180 กิโลเมตร  ใช้เวลาเดินทางราว. 3 ชั่วโมงเศษบนทางด่วน ด้วยความเร็วไม่เกิน 120 Km/h เอ๊ะ!รถคันนี้ทำความเร็วได้เท่าไร?  ผู้มารับตอบ. 200 กว่าแต่กฎบังคับที่ 120 Km/h อ้อเข้าใจครับ รถ Benz คันนี้วิ่งบนทางด่วนได้นุ่มนวลราบเรียบนิ่งเงียบสนิท ทิวทัศน์ 2 ข้างทางที่ผ่านจะเป็นบ้านเมืองเหมือนตัวจังหวัด อำเภอ ตำบล หมู่บ้านต่างๆท้องถิ่นชนบท ท้องทุ่งไร่นา แม่น้ำลำคลอง สะพาน ภูเขา อุโมงค์ หากเป็นอาหารก็ทุกรสชาติเลยครับผมกับ อ.มนตรี ได้พูดคุยแลกเปลี่ยน วิสัยทัศน์กันตลอดระยะทาง เมื่อถึงด่านเก็บเงินเขาชำระค่าผ่านทางด้วยการรูดการ์ด พนักงานเป็นสาวสวยแบบจีน รับการ์ดไปรูดแล้วกล่าวขอบคุณไม้กั้นจึงเปิดให้ผ่านเหมือนทางด่วนบ้านเรา

[pisutr]

             ด้วยเวลาเดินทางเพลินๆก็มาถึงเมืองเฉินโจว  ไม่ใหญ่โตมากนักคงระดับจังหวัดแต่ได้สอบถามแล้วเปรียบเทียบกับเมืองไทยจะเท่ากับระดับตำบลเท่านั้น  นี่แหละประเทศจีนอะไรๆก็ใหญ่ สมกับคำว่า แผ่นดินใหญ่  นี่เที่ยงแล้วจึงเข้ารับทานอาหารที่ภัตตาคารที่จองไว้ล่วงหน้า  ผู้รับรองสอบถามเราว่า ทานอาหารพิเศษได้ไหม? เราถามว่าคืออะไร?เขาชี้ไปที่ งู เต่า ตะพาบ ปลาบู่ เราปฏิเสธ อาหารที่สั่งรับทานครั้งนี้ก็เป็นอาหารหรูอีกเช่นเคย ภัตตาคารนี้ดีที่สุดเป็นที่ 1 ในเมืองนี้อีกแล้วครับ รับทานอาหารอิ่ม  ผมปลีกตัวออกมาดูบ้านเมืองพบเห็นรถราวิ่งไปมาขวักไขว่  ที่น่าสังเกตรถยนต์มีหลายยุคตั้งแต่ยุค 50-60 ยังใช้กันอยู่ จากนั้นเรานั่งรถต่อไปที่โรงงาน  ทีมีขนาดบริเวณกว้างขวางมาก ประตูรั้วไฟฟ้าอัตโนมัติเปิดออกรถเข้าจอดที่ตึกอำนวยการ วิศวกร ผู้จัดการโรงงานออกมาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง   ดูจากภายนอกโรงงานนี้ประกอบไปด้วยตึกหลายหลัง ทั้งชั้นเดียวและห้าชั้นตั้งอยู่อย่างเป็นระเบียบบนพื้นที่กว้างใหญ่   คณะเราขอดูงานสายการผลิตก่อน แล้วจึงฟังบรรยายสรุปที่หลัง โรงงานนี้ห้ามถ่ายภาพเนื่องจากเป็นความลับทางด้านการผลิต   เป็นโรงงานผลิตอุปกรณ์รับสัญญาณดาวเทียมที่ทันสมัยครบวงจรผลิตส่งจำหน่าย ยุโรป อเมริกา เกาหลี ญี่ปุ่น เอเชีย พูดได้ว่าผลิตจำหน่ายส่งทั่วโลก ไทยแซทก็เป็นอีกบริษัทหนึ่งที่สั่งผลิตอุปกรณ์ที่โรงงานมาตรฐานนี้   

[pisutr]

            การผลิตที่นี่ได้มาตรฐานเทคโนโลยี่เหนือกว่าโรงงานอื่นจริง มิน่าเขาถึงได้ห่วงไม่อยากให้ถ่ายภาพ  ทุกอย่างครบ
            จากนั้นเราไปดูการทดสอบภาคสนามที่ต้องขึ้นไปที่ดาดฟ้ามีจานติดตั้งอยู่หลายใบ หลายขนาดหลายมุมรับวางอยู่บริเวณเดียวกันที่หน้าแปลก คือมีหลังคาแล้วปูทับด้วยตาข่ายพลางตา(สแลนบังแสงแดดเรือนต้นไม้บ้านเรา)เลื่อนปิดเปิดได้ยังกับหนังเรื่องเจมส์บอนด์ 007เลย สอบถามว่าทำไมต้องทำอย่างนี้ ได้ความว่าเป็นการพลางตาจากการตรวจทางอากาศ การติดตั้งจานดาวเทียมในจีนต้องขออนุญาต ยุ่งยากมากโดยเฉพาะติดตั้งลักษณะนี้ มันเกี่ยวกับด้านความมั่นคงของประเทศ ผมฟังแล้ว โอ้!อะไรมันขนาดนั้นเชียวหรือ! ใครอย่าไปลองเข้าล่ะ ที่เมืองจีนจับเข้ากรงขังก่อน  รออีก 7 วันเจ้าหน้าที่ด้านความมั่นคงจึงจะมาสอบสวน มีเงินก็ประกันไม่ได้ นี่คดีด้านความมั่นคง อยู่เมืองไทยดีแล้วครับท่าน
             หลังจากเดินชมกิจการกันทะลุปุโปร่งแล้วจึงเข้าห้องฟังบรรยายสรุปในเรื่องของการถ่ายทอดเทคโนโลยี่ และฝึกอบรม โดยจะส่ง เครื่องมืออุปกรณ์สำหรับทดสอบซ่อมพร้อมวิศวกร ช่างเทคนิคมาอบรมและส่งเจ้าหน้าที่ จากไทยแซท ฝึกงานใน โครงการจัดตั้งแผนกซ่อมและทดสอบอุปกรณ์